Vechtende honden in huis

Meer honden in huis? Wat als het misgaat…

Voor de één is één hond genoeg, anderen willen graag een tweede of derde hond erbij. Dit klinkt natuurlijk altijd als een mooi gegeven, honden worden goede vrienden met elkaar en leven samen tot ze oud mogen worden. Maar wat als dit niet gebeurt? Wat nou als bijvoorbeeld 2 van de 3 honden niet met elkaar op kunnen schieten? Moeten ze het dan maar zelf uitzoeken?

Het antwoord op die laatste vraag is zeker; NEE! Maar wat kun je wel doen? En kun je weer gaan verwachten dat deze twee honden samen gaan leven in harmonie?

Er zijn ontzettend veel aspecten die meespelen waarom sommige honden niet meer samen kunnen leven in één huishouden. Hier benoem ik er een aantal, maar er zijn er nog vele meer…

Pijnklachten bij één van de honden (of beide)
Karakter verschillen (of juist overeenkomsten)
Het niet tolereren van hetzelfde geslacht in eigen huis
Hormonen (denk aan loopsheid, puberteit etc.)
Ras eigenschappen
Resources (bijvoorbeeld voer, speelgoed of een persoon)

Het gaat mis, en nu? Waar begin je deze emotionele rollercoaster met je eigen honden?

Veiligheid

Wat allereerst ontzettend belangrijk is, is veiligheid. Veiligheid voor beide honden, maar ook voor jou als baas of voor jullie als gezin. Maar denk hierin ook aan de veiligheid die jouw honden ervaren, aangezien ze ineens samenwonen met hun vijand. Veiligheid is eigenlijk in zulke situaties alleen maar te waarborgen door hulpmiddelen in te zetten. Denk hierbij aan:

Kinderhekjes; Zorg dat ze op deze manier niet bij elkaar in de ruimte kunnen komen zonder supervisie.
Benches; Zorg dat deze goed aangeleerd zijn en dus een positieve break kunnen geven aan je hond om rust in het huis te creëren. Dus denk hierbij goed na over waar je ze plaats en hoe je ze inzet.
Puppyrennen; Deze zijn hetzelfde in te zetten als de bench of het traphekje, mocht je hond de bench niet prettig vinden maar een puppy ren wel, dan kan dit een fijne oplossing zijn om de twee honden opgesplitst en veilig te houden in dezelfde ruimte.
Muilkorven; Deze kunnen de veiligheid waarborgen van de beide honden, maar ook voor de rest van het huishouden, mocht er toch een escalatie ontstaan.
Hondenlijnen; Soms is het handig om je honden aan de lijn te houden in huis om zo extra sturing te geven in hun gedrag voordat ze signalen van agressie laten zien.

Zorg er eerst voor dat deze incidenten niet meer voor kunnen komen. Zorg ervoor dat ze (tijdelijk) niet bij elkaar kunnen zodat je zelf een plan van aanpak kunt maken om deze situatie zo veilig mogelijk aan te pakken.

‘Ik wisselde mijn honden tussen de ruimtes. Mijn jongste reu zat dan bijvoorbeeld in de woonkamer, mijn oudere reu in de gang en/of buiten. Dit werd afgewisseld naar hun wensen, maar ook naar de mogelijkheden die ik op dat moment had. Mijn twee reuen hebben elkaar buiten en binnen het eerste jaar na het uitbreken van de gevechten niet meer gezien anders dan door een hekje heen of aan de lijn op afstand, ik ben een jaar lang alle confrontaties uit de weg gegaan omdat mijn jongste reu een gierende puber was en ik aan mezelf merkte er niet volledig klaar voor te zijn om dat in goede banen te leiden.’

Hierin komt een stuk acceptatie bij zowel hond als baas kijken, aangezien je het leven van jou en je honden gaat aanpassen. Ineens hebben beide honden wat minder vrijheden en dit kan ook zorgen voor gedragsveranderingen en extra spanning. Neem er dus ook de tijd voor om hieraan te wennen, want jij en je honden zullen aan zo’n nieuwe situatie moeten wennen.

De invloed van geslacht op agressie

Ja! Geslacht maakt hier zeker in uit. De meeste agressie problemen die binnen een huishouden plaatsvinden komen van honden met hetzelfde geslacht. Op basis van praktijkgerichte presentaties van Michael Shikashio- waarin hij zijn uitgebreide ervaring met hondengedrag deelt- hoor je regelmatig de volgende indicatieve cijfers:

Teef – teef gevechten: ongeveer 60 – 70% van de incidenten in een huishouden lijkt te gebeuren tussen twee teven.
Reu – reu gevechten: Deze maken naar schatting zo’n 20 – 30% van de confrontaties uit.
Reu – teef gevechten: Dit betreft de resterende 10 – 20% van de incidenten.

‘Mijn eigen 3 reuen gingen goed met elkaar tot de jongste in de puberteit kwam, hij was ongeveer 10 maanden oud toen de eerste ruzies begonnen en dit escaleerde erg snel. Binnen no- time kon ik ze niet meer samen in één ruimte hebben en moest ik ze apart van elkaar uit laten.’

Realiteit en verwachtingen

En dan komt er een stuk eerlijkheid naar jezelf aan bod en naar je honden toe. Want valt dit te trainen? Ja zeker, maar dat gaat veel tijd en geduld kosten. Wil je en kun je dit hierin investeren? Of is het verstandiger om toch te herplaatsen? Dit is per situatie, per hond, per persoon zo ontzettend verschillend! Sommige situaties laten alle tijd en geduld van de wereld niet toe, denk hierbij aan je gezinssamenstelling en dan wederom denk hierbij aan de veiligheid ook voor jezelf en je kinderen. Denk hier dus goed over na voordat je begint met je training, aangezien dit mentaal en emotioneel ook een zware belasting kan zijn.

Volgens Michael Shikashio, een expert op het gebied van hondengedrag, laten zijn praktijkpresentaties en trainingen de volgende trends zien:

Incidentele en minder ernstige gevechten:
In situaties waarin de agressie incidenteel is en tijdig met geschikte management- en gedragsinterventies wordt aangepakt, rapporteert hij een oplossingspercentage van ongeveer 70 – 80 %.
Chronische of ernstigere agressiecasussen:
Wanneer agressie een hardnekkig patroon vormt – bijvoorbeeld bij herhaalde, intensere gevechten (zoals vaak wordt gezien bij twee teven) – kan het oplossingspercentage dalen tot ongeveer 30 – 40%.

Deze cijfers zijn gebaseerd op zijn jarenlange praktijkervaring en de resultaten die hij in trainingen en consultaties heeft waargenomen. Bron: Michael Shikashio.

Oplossingen: management en training

Hoe ga je dan te werk? Naast dat je alle veiligheid- middelen inzet die er in te zetten zijn ga je werken aan het vertrouwen van je honden in elkaar. Het elkaar weer tolereren en hopelijk ook weer accepteren.

In huis kun je dit bijvoorbeeld doen d.m.v. een traphekje tussen de gang en woonkamer. Een van je honden zit in de gang en de andere in de woonkamer en hierin ga jij begeleidend belonen voor het naar elkaar kijken.

Wanneer je hond naar de andere hond kijkt zonder tekenen van stress of agressie, geef dan direct een beloning. Herhaal dit regelmatig en verhoog langzaam de blootstellingsduur.
Werk altijd binnen de comfortzone van je honden.
Zorg ervoor dat de beloning ook echt als een beloning ontvangen wordt, geef ze bijvoorbeeld hun favoriete snack.
Zorg ervoor dat deze sessies niet te lang zijn! Zorg er vooral voor dat de spanning bij jouzelf en bij beide honden niet te hoog oploopt, gebeurt dit wel? Dan stop je met de oefening en laat je ze beide in hun eigen ruimte weer ontspannen. Let hierbij dus goed op hun lichaamstaal.

Deze zelfde oefening kun je ook toepassen buiten aan de lijn, eerst stilstaand. Zorg ervoor dat je hier hulp bij krijgt, misschien iemand anders die één van de honden vasthoudt mocht dat nodig zijn. Kijken ze elkaar aan zonder stress? Beloon dit dan.

Daarna kun je dit gaan uitbouwen door te gaan wandelen met ze, beweging zorgt bij sommige honden voor meer spanning, dus hou dit goed in de gaten. Ga desnoods tijdens de wandeling weer even stilstaan en oefenen. Probeer vooral niet te snel te gaan, dit heeft bij de meeste honden echt tijd nodig. Elke situatie is anders, alle honden zijn hierin anders en dus is elke uitkomst anders. Weet wel dat hier soms veel tijd in kan gaan zitten en het soms niet helemaal opgelost gaat worden.

Wees realistisch, naar jezelf maar ook naar je honden toe. Kunnen zij aan jouw verwachting voldoen? En kun jij aan hun behoeften voldoen? Zorg bij deze situaties er altijd voor dat je een goede gedragstherapeut in handen neemt die samen met jou de stappen doorneemt. En soms een stap terug doen is noodzakelijk om bij het uiteindelijke doel te komen.

‘Het heeft bij mij 5 jaar geduurd waarbij ze in huis standaard gescheiden gehouden moesten worden. Tijdens wandelingen konden ze wel samen lopen aan de lijn of zelfs los, maar het was altijd opletten dat er geen conflicten konden ontstaan door prikkels van buitenaf. Soms koos ik er dus ook bewust voor om apart met ze te gaan wandelen, omdat het een hele taak was om ze nauwlettend in de gaten te houden en soms heb je daar gewoonweg geen zin in of puf voor. En helaas is de enige oplossing uiteindelijk geweest dat de oudste hond overleed. Ik zou het achteraf niet anders hebben gedaan, ben erg blij met wat we uiteindelijk hebben kunnen bereiken. Elke situatie is anders en of ik het weer zou aangaan, dat weet ik niet zeker.’

Waar houdt je rekening mee in zulke situaties?

Veiligheid staat voorop, voor jou en je honden!
Neem dit gedrag serieus en neem contact op met een gediplomeerde hondengedragstherapeut om je hiermee te helpen.
Management en training gaat hand in hand samen met geduld.

Meer informatie

Meer informatie en cursussen over agressie bij honden zijn te vinden op de website van Michael Shikashio: aggressivedog.com.
Mocht je tegen deze problemen aanlopen met je eigen honden, schakel dan een gedragstherapeut in om je hiermee te helpen.

Michael Shikashio over inter household dog aggression:

Credits

Dit artikel is geschreven door Annet Hidding Schultze van Doggyvents. Annet is gecertificeerd kynologisch instructeur en heeft meerdere bijscholingen van Michael Shikashio gevolgd waaronder “inter household dog aggression”.