Een vermissing zit in een klein hoekje
Je loopt heerlijk relaxt in het bos. Je hond loopt, net zoals altijd, een stukje voor je. Dan opeens een harde knal je hond kijkt op en schiet weg. Binnen een fractie van een seconde is hij uit beeld. Je schrikt er zelf ook van en kijkt om je heen, waar het geluid vandaan kwam zie je niet en ook je hond zie je na een paar minuten roepen niet bij je terugkomen…
Je loopt in het bos, een groep mountainbikers komt voorbij, je hond rent achter ze aan. Dat doet hij wel vaker, alleen nu is na 5 minuten nog steeds niet terug…
Bij het binnenkomen van de visite schiet de bange hond de voordeur uit… wie heeft er de tussendeur niet dichtgedaan! Maar het is te laat… de hond is al uit zicht, het laatste wat je ziet is het puntje van zijn staart de hoek om verdwijnen en je hoort auto’s hard remmen… Het zal toch niet…?
In eerste instantie denk je nog “hij komt zo wel terug” maar al snel begin je je toch wel erg ongemakkelijk te voelen. Zolang blijft hij nooit weg, hij kent de omgeving niet, er zijn hier zoveel auto’s in de buurt… Waar is hij nu toch..? Wat moet ik doen..?
In je hoofd probeer je het lijstje met tips wat je ooit eens gelezen hebt te reproduceren. Maar wat moest er nu ook alweer eerst? Moet ik nu wel roepen of niet? Wel zoeken of niet? Wie kan mij helpen? Door de bomen zie je het bos niet meer en je hond is nog steeds niet bij je terug. Rationeel nadenken wordt lastig en je krijgt de neiging om al roepend door het bos te gaan rennen.
Vanuit het oogpunt van de hond
Je hond maakt ondertussen een soortgelijk proces door. Ook hij beseft op een bepaald punt “Heh, uhm waar ben ik, wat doe ik hier? HELPPP!!!” en zal “iets” gaan doen. Wat dat “iets” is, wordt onder andere bepaald door zijn leeftijd, karakter, socialisatie, de omgeving en de reden van het “kwijt zijn”. Iedere hond reageert, net als ieder mens, anders op zo’n situatie. Woont de hond al jaren bij je of heb je hem net uit het buitenland geadopteerd. Raakt hij vermist vanuit spel of omdat hij enorm geschrokken is. Dat is allemaal van invloed op de stappen die de hond nu gaat zetten.
Toch zijn er wel een aantal patronen te herkennen. Het grootste gedeelte van de honden die vermist raken komen terug op de plek van vermissing. Dit kan een half uur duren maar ook een halve dag of nog langer. Het is belangrijk dat als je hond terug komt naar de plek van vermissing dat hij dan niet op zoek hoeft gaan naar jou of voor een dichte deur komt te staan. Alleen hoe kun je én gaan zoeken én op de plek van vermissing blijven…?
Op zoek naar de baas…
Dit is de eerste van vele afwegingen die je zult gaan maken als je hond vermist is. Afwegingen met allemaal voor- en nadelen. Als je met meerderen bent kun je het misschien praktisch wel regelen dat de een op de plek van vermissing blijft en de andere gaat zoeken. Alleen dan is er nog zoiets als ons gevoel, blijven wachten terwijl alles in je schreeuwt dat je in actie wilt komen. Toch is dit soms wel de allerbeste actie. Niet alleen in het begin maar zoals je verderop ook kunt lezen, ook later in het vermissingstraject.
De eerste paar uur
Omdat je zelf niet overal tegelijk kunt zijn is het belangrijk om ervoor te zorgen dat zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen op de hoogte zijn van de vermissing. Dit kun je doen door een bericht op social media en in Nextdoor apps te plaatsen. Er zijn tegenwoordig ook verschillende instanties die je kunnen helpen als je hond vermist is.
De hulp kan variëren van het alleen noteren van de vermissing, tot het plaatsen van de vermissing op Facebook met een groot bereik, tot het daadwerkelijk helpen met zoeken. Instanties die je kunnen helpen zijn onder andere:
- Amivedi
- Waar is onze Angel
- Dogsearch
- Team HELD in Nederland
- Lostdogzzz in België
- Overzicht van lokale, regionale zoekteams in Nederland, België en Duitsland
- Daarnaast zijn er nog vele regionale/lokale stichtingen die hulp kunnen bieden.
Heb je dus het idee dat je hond niet zelf meer naar je terug komt, aarzel dan niet en schakel hun hulp in!
Foto: Nat, koud en bibberend in de rietkraag van een sloot gevonden. Waarschijnlijk in paniek de sloot in gesprongen, de kant was te hoog voor haar om er zelf weer uit te komen.
Vervolgens
Roepen heeft geen zin meer. Blijf er wel voor zorgen dat de hond terug kan naar de plek van vermissing en daar iets/iemand bekend aantreft, met een open kofferbak of deur.
Naast de melding op social media wordt het nu ook belangrijk om de politie in te lichten, dierenartsen op de hoogte te brengen, de chip op vermist te zetten en te gaan flyeren in de omgeving van de vermissing.
Een flyer is een A4/A5 met daarop een foto van de hond en jouw telefoonnummer. Meer informatie is niet nodig. Doe de flyer, om te voorkomen dat hij wegregent, in een plastic mapje en hang deze met de open zijde naar beneden op strategische plaatsen op. Dit kunnen zijn bomen, bushokjes, prikborden bij de supermarkt etc. Waar het om gaat is dat je mensen triggert om mee uit te kijken naar je hond, zodat je “zichtmeldingen” gaat krijgen. Teveel flyeren is dan ook niet mogelijk!
Probeer als je een zichtmelding krijgt deze zo nauwkeurig mogelijk vast te leggen. In je emotie ben je waarschijnlijk geneigd om direct bij het horen van het adres van de zichtmelding in je auto te springen om daar te gaan kijken. Heel begrijpelijk, alleen niet de handigste reactie. Niet iedere zichtmelding komt namelijk op tijd binnen en ook niet iedere zichtmelding klopt. Vraag daarom als je een zichtmelding krijgt naar zowel de Waar (straat en huisnummer), als de Wat (hoe zag de hond eruit, liep deze rustig of was hij aan het rennen), de Wanneer (dag en tijd) en Welke richting (vandaan gekomen en naartoe gegaan). Breng alle aanknopingspunten in kaart om zo een beeld te krijgen van het patroon van de vermiste hond.
Een voorbeeld van hoe aanknopingspunten in kaart gebracht kunnen worden. Het spoor van de speurhond in het blauw, gestart bij de groene stip en geëindigd bij de geblokte stip. Plaatsen waar pootafdrukken gevonden zijn met kleine gele stippen aangeduid, aangevuld met pijlen die de richting van de afdrukken weergeven. En een grote gele stip geeft de plaats van een zichtmelding aan.
Speurhond
Soms is het ook mogelijk om een speurhond in te zetten. Deze speurhonden, en hun geleiders, zijn speciaal getraind in het opsporen van vermiste honden. Een speurhond volgt het spoor van de vermiste hond en kan zo inzicht geven in waar de hond zich bevindt. Om het spoor van de vermiste hond te kunnen volgen is het van belang dat de speurhond weet waar hij naar op zoek moet. Hiervoor heeft de speurhond iets nodig wat naar de vermiste hond ruikt, zijn mand, kleedje, halsband, speeltje of iets dergelijks. Om het inzetten van een speurhond mogelijk te maken doe je dit ding (of dingen, per stuk) in een afgesloten plastic zak.
Speurhond aan het werk.
Een speurhond is geen wondermiddel. Een speurhond volgt enige tijd het spoor van de vermiste hond en kan zo een richting aangeven waar de vermiste hond naartoe gegaan is. De keren dat de speurhond de vermiste hond ook daadwerkelijk vindt zijn beperkt, je loopt immers meestal op afstand achter de vermiste hond aan. Als een speurhond de vermiste hond wel “neus aan neus” vindt is dat vaak omdat de hond zich dan heeft vastgelopen met zijn lijn of door een andere reden niet verder kon. Het inzetten van een speurhond kan er wel toe leiden dat je beter weet in welke richting je moet zoeken/flyeren.
Er zijn ook een aantal situaties waarbij het inzetten van een speurhond niet verstandig is of zelfs niet mogelijk is. Bijvoorbeeld als er een recente zichtmelding is van een angstige hond. Door een speurhond in te zetten loop je daarbij het risico de angstige hond verder op te jagen, dat is dus niet verstandig! Daarnaast moet het terrein waar je de speurhond wil inzetten wel veilig en toegankelijk zijn. Langs een spoorbaan, snelweg of in een beschermd natuurgebied is speuren daardoor helaas niet mogelijk.
Overlevingsmodus
Als een hond vermist raakt, beseft hij zich op een bepaald moment dat hij zich alleen moet zien te redden. Dit kan een paar dagen duren voordat dit besef komt, maar kan ook al binnen een paar uur gebeuren. Vergeet dan alles wat je dacht te weten over je hond. Je hond is niet jouw vriendje meer, is op dat moment zelfs even geen huishond meer. Hij is een overlever geworden. Zijn gedrag lijkt meer op dat van een wolf dan van een huishond. Hij zal mensen gaan vermijden en ’s nachts gaan leven in plaats van overdag. Zijn naam herkent hij niet meer, zijn gezin kent hij niet meer en van roepen en abrupte bewegingen wordt hij bang! Een takje wat kraakt in het bos als je erop stapt kan hem al de stuipen op het lijf jagen.
Als je dit weet, kun je je ook voorstellen dat het met grote groepen mensen al roepend achter een hond aan gaan die in overlevingsmodus zit, volledig averechts zal gaan werken. De hond wordt nog banger en zal, letterlijk, alles doen om bij het gevaar weg te komen. Inclusief het tegen een trein aanlopen, een kanaal inspringen of een autoweg op rennen met alle gevolgen van dien. Hoe goed bedoelt ook van iedereen, dit dus echt nooit doen!!
Heb je de hond in het zicht, is het enige wat soms nog werkt als 1 persoon heel rustig op de grond gaat zitten, ga gerust om je billen zitten en niet op je hurken want het kan even duren, en de hond naar hem/haar laat komen. Dit doe je dan door de hond niet aan te kijken, te lokken met voedsel, geen onverwachte bewegingen te maken en er vooral de tijd voor te nemen dat de hond weer terug hond kan worden en mensen kan gaan herkennen als zijnde “ongevaarlijk”. Heb je er geen vertrouwen in of niet de rust voor, doe het dan niet en kijk of het mogelijk is om een vangkooi in te zetten.
De hond eet het eten voor de vangkooi op maar durft er nog niet in.
Vangkooi
Een vangkooi wordt ingezet op het moment dat een hond zo schuw geworden is dat deze niet meer naar een, bekende of onbekende, mens toe zal komen. Je hoopt dan op dat moment dat de hond gedreven door honger en de oerdrift om die te stillen wel de vangkooi inloopt.
Een vangkooi is, in de verte, te vergelijken met een bench. Alleen dan valt het “deurtje” automatisch dicht als de hond de vangkooi ver genoeg inloopt. Je kunt je voorstellen dat dit voor de hond best een heftige ervaring is, het is dan ook belangrijk dat er mensen in de buurt van de vangkooi zijn om deze, met hond en al, in de auto te zetten. De hond mag er thuis pas weer uit.
Het neerzetten van een vangkooi is een vak apart. De keuze van de grootte van de vangkooi, de plek waar je de vangkooi gaat neerzetten, de keuze van het voer, het moment van actief zetten. Het lijkt niet zo spannend tot je beseft dat je vaak maar 1 kans hebt om het goed te doen en het alternatief meestal een slechte afloop heeft.
Foto bovenaan artikel: Deze hond laat zich wel verleiden door het eten in de vangkooi.
En dan is daar het moment van enorme opluchting. De hond is veilig!
De stichtingen die kunnen helpen bij het zoeken naar je hond hebben meestal ook een vangkooi tot hun beschikking die ingezet kan worden als dat nodig is en de ervaring die nodig is om deze goed neer te zetten.
Tot slot
Je hond is weer veilig thuis! De vlag kan uit! Als de hond langer vermist is geweest kan het zijn dat voetzooltjes kapot zijn, hij veel teken heeft of erg afgevallen is. Dan is het verstandig om even een bezoekje aan de dierenarts te brengen. Deze kan ervoor zorgen dat je hond niet met extra ongemakken blijft zitten. Je hond zal waarschijnlijk ook erg hongerig zijn. Geef hem kleine beetjes eten tegelijk om te voorkomen dat zijn maag en darmen van slag raken. Sommige honden zijn na een slaapje weer helemaal de oude, anderen hebben wat langer nodig om bij te komen van hun avontuur. En vond je dit zelf wel genoeg spanning voor 1 keer, dan zou je er aan kunnen denken om een gps-tracker aan te schaffen. Het voorkomt niet dat je hond wegloopt, je weet dan alleen wel waar hij is!
Credits
Dit artikel is geschreven door Judith Zwaan van Honden in Balans. Met dank aan Jessy van Bael – VWZ Lostdogzzz voor de foto’s van de inzet van de vangkooi en input voor het artikel. Voor dit laatste ook dank aan Wendy Bouwman – Team HELD, Marianne Dalhuisen – Dogsearch en Bianca van Marwijk – Waar is onze Angel.
