Fabels over honden en baby’s

De zin en onzin over honden en baby’s

Als je een hond hebt en een baby krijgt, of een baby hebt en een hond wilt, waar moet je dan rekening mee houden? Wat is goed om te doen en welke fabels dwalen er rond over de omgang tussen hond en baby?

Bereid je voor

In alle gevallen is een goede voorbereiding een goed idee. Het kiezen voor een kindvriendelijke hond die idealiter baby’s gewend is en daar goed op reageert, zal je leven een stuk eenvoudiger maken wat deze twee betreft. Natuurlijk is dit niet vaak hoe het gaat.

Je hebt misschien al een hond en raakt zwanger. Dan is de wens natuurlijk dat je hond en baby straks goed samen door een deur kunnen, maar daar zal je mogelijk wel de nodige aandacht aan moeten besteden. Het is niet gezegd dat je hond net zo blij zal zijn met de komst van de baby als jijzelf.

Dingen die gaan veranderen voor je hond, kan je alvast introduceren. Zo zal de overgang voor je hond minder schokkend zijn.

Heb je al een baby en wil je een hond? Bedenk dan dat kinderen onder de 4 jaar niet zo makkelijk te ‘sturen’ zijn en dat je veel zult (moeten) optreden als scheidsrechter. Het is niet voor niets dat een aantal stichtingen geen honden plaatst bij gezinnen met kinderen onder de vier jaar. Weet dus waar je aan begint. Ook dan is het wijs om een hond te kiezen waarbij de kans groot is dat hij (nu en later) goed overweg kan met je eigen kind(eren), maar ook met kinderen die op bezoek komen. Een hond die waarschijnlijk erg waaks zal zijn, zal niet de makkelijkste keuze zijn. Een hondenras met de ras eigenschap ‘eenkennig’, ook niet. Welke rassen zijn geschikt voor kinderen?

Foto: Charlie met pasgeboren baby Faas.

Hond en baby aan elkaar laten wennen

Hoe je het ook went of keert, hond en baby zullen aan elkaar moeten wennen. Bedenk je dat beide individuen zijn met eigen karakters, wensen en voorkeuren. Zoals je hond niet zomaar alles mag in de buurt van de baby, geldt dit andersom ook.

Het is belangrijk dat je hond positieve associaties opdoet met de baby, zodat hij leert zich rustig een vriendelijk te gedragen in de nabijheid van de baby. Zal je hond een hekel krijgen aan de baby, dan is de kans groot dat hij (voor jou) ongewenst gedrag naar de baby gaat vertonen.

Er dwaalt een fabel rond dat het een goed idee is om de hond de babyluier te laten leegeten voor de ontwikkeling van een goede band. Er zijn echter veel andere (en betere) manieren om je hond te voorzien van positieve associaties. Daarbij is het verstandig je hond niet te leren dat hij iets te eten van je baby (aan) pakt.

Wel kan je de link leggen tussen de aanwezigheid van de baby en positieve gebeurtenissen voor je hond. Houdt hierbij in gedachten:

Is de baby goed nieuws voor je hond, dan zal je hond fan worden van de baby. En dat is goed nieuws voor jou.

Forceer contact niet

Foto’s van je hond met de baby zijn natuurlijk hartstikke leuk, maar pas op met door jou opgelegd contact tussen je hond en je baby. Laat je hond zelf bepalen wanneer hij toe is aan contact en de baby voorzichtig durft te ontdekken. Als je het contact forceert en de baby doet iets waar je hond van schrikt, dan kan dit vervelende gevolgen hebben. Je hond kan uit schrik naar de baby happen. Dit is normaal gedrag waar je je hond niet voor kunt straffen. De hond geeft aan dat hij het contact met de baby nog veel te spannend vindt. Wat er kan gebeuren door dergelijke vervelende ervaringen, is dat je hond de baby gaat zien als onvoorspelbaar en eng. Met alle vervelende gevolgen van dien. Zorg dus altijd dat je de tijd neemt voor het wenproces en dat je het contact tussen je hond en de baby zeker niet forceert.

Hond en baby interactie

Goede interacties dragen bij aan een positieve associatie van je hond ten opzichte van de baby. Daarbij kan je denken aan bijvoorbeeld:

Als de baby wordt gevoed, krijgt je hond een kluif
Gaat de baby huilen, dan laat iemand de hond uit (ervan uitgaande dat dit voor jouw hond een positieve ervaring is)
Je kunt gebruik maken van een snuffelmat of een Kong op momenten dat de hond even niet welkom is in de buurt van het kind

Dat de hond kan fungeren als oppas is natuurlijk een fabeltje. Pitbulls werden ooit ‘nanny-dogs’ genoemd. Tijdens de negentiende eeuw beschouwden mensen pitbulls als het beste ras om op kinderen te passen. Dat een hond tolerant is naar het eigen kind, of het eigen kind misschien zelfs beschermt, maakt het nog geen goede oppas.

Een hond kan altijd onvoorspelbaar reageren op het gedrag van een kind, ongeacht het ras.

In veel situaties wordt nog weleens gezegd dat je het de hond maar zelf moet laten uitzoeken. Onnodig om te zeggen dat dit in combinatie met een baby geen goed idee is. Ken de taal van je hond en herken signalen van spanning, zodat je gedrag op tijd kunt bijsturen.

Er zijn ook fabels die je vertellen dat het kind onder geen beding lager mag zijn dan de hond, of de hond dus niet hoger dan het kind. Dit stamt uit de tijd dat men dacht dat een hond altijd de baas wilde spelen in huis. Dit soort regels mag je vergeten, uiteraard wel met inachtneming van de veiligheid voor alle partijen.