Zijn naam werd Dragoste
Daar sta je dan, opgewonden wachtend op het transport dat zo zal arriveren.
Elk moment kan jouw eigen hond er aan komen. Je hebt er zo lang op gewacht, vrijwel elke dag op internet gekeken naar zijn foto’s. Er is door de adoptiestichting een appgroep aangemaakt waarin je al blije berichten plaatst. Hij is zo welkom! Hij gaat een beter leven krijgen dan dat hij had. Je gaat hem Dragoste noemen, wat in het Roemeens liefde betekend, dat heb je opgezocht op internet. Het leek je een toepasselijke naam.
Op de foto’s zag hij er wel grappig uit, veel bruinkleuren door elkaar en zo’n typische kop van een Roemeens straathondje, je pikt ze er zo uit.
Toen Dragoste nog geen Dragoste heette
Uit een persbericht van Stray Animal Foundation Platform uit 2013 blijkt dat zwerfhonden big business zijn in Roemenië. Naar schattig zijn er tussen de 1 en de 3 miljoen zwerfhonden in Roemenië die een probleem vormen. De reden waarom er in Roemenië zoveel straathonden zijn ligt bij het politieke regime van Nicolai Ceauşescu, die het land bestuurde van 1965 tot 1989 waarna hij geëxecuteerd werd.
De bevolking van Roemenië heeft het zwaar onder het bewind van Ceauşescu . De dictator wil de staatsschuld terugbrengen wat ten koste gaan van zijn bevolking. Boeren worden gedwongen te verhuizen naar de steden, om daar te gaan werken in fabrieken. Hun katten en honden werden niet toegelaten en zodoende op straat achtergelaten.
De Roemenen hadden het zwaar en leden honger, terwijl hun dictator in weelde zijn leven leed.
Nadat het volk in 1987 in opstand komt leidt dit tot Ceauşescu’s val in 1989. In die tussenliggende jaren is de zwerfpopulatie van zwerfhonden en -katten explosief gestegen tot het probleem dat het nu is.
Voor het bewind van Ceauşescu hadden de Roemenen een betere relatie met hun dieren. De honden leden een functioneel leven, net zoals onze eigen honden dat in vroeger jaren deden. Ze werden op het platteland ingezet als waakhonden, herdershonden en verdelgers van ongedierte en kregen in ruil daarvoor hun natje en hun droogje.
In 2013 werd er door het constitutionele hof van Roemenië ingestemd met een wet die zwerfhonden vogelvrij verklaard. Nu, in 2021, is in Roemenië dit zogeheten ‘catch and kill’-beleid nog steeds van kracht. Zwerfhonden worden naar een gemeentelijk asiel gebracht, waar de omstandigheden voor de honden schrikbarend zijn, en na 14 dagen mogen de honden geëuthanaseerd worden. Vaak gebeurt dit op wrede wijze.
Dragoste als verdienmodel
Dragoste en zijn medezwerfhonden leveren geld op, dus inmiddels is zijn leed een verdienmodel geworden. De oplossingen die worden aangedragen om het zwerfhondenprobleem aan te pakken, zoals sterilisatie en educatie, worden niet of nauwelijks nageleefd. Waarom ook… Dragoste en de zijnen leveren geld op en er lijkt weinig animo te zijn om het zwerfhondenprobleem om te lossen.
Er zijn immers bedrijven nodig om dodingsasielen op te zetten, honden van de straat te halen en te doden. Er zijn verhalen bekend van honden die in de ene plaats van de straat worden gepikt om in de volgende plaats vrijgelaten te worden, zodat er werk blijft.
Ook de inmiddels wél al gesteriliseerde teven verdwijnen in de dodingsstations, want die zijn natuurlijk niet lucratief. De lievere honden worden gevangen en eindigen vaak als adoptiehonden.
Hoe Dragostes leven begon
Dragoste werd op straat gevonden toen hij nog een klein pupje was. Hij doolde helemaal alleen rond en werd gevangen waarna hij in een asiel terecht kwam.
De Roemeense asielen verschillen enorm in kwaliteit. Er zijn asielen waar de honden in erbarmelijke omstandigheden leven. Weinig beweging, kleine kooien, levend in hun eigen uitwerpselen. Sommige honden zitten er zo jaren. Er zijn ook andere, open asielen waar vrijwilligers meer proberen te kijken naar het welzijn van de honden, en waar de honden meer ruimte hebben en in groepen samenleven.
Dragoste zat in eerste instantie in zo’n armoedig asiel waar hij door een vrijwilliger van een adoptiestichting werd opgemerkt. De vrijwilliger besloot om Dragoste en een aantal andere honden weg te halen uit dit asiel en naar het open asiel te brengen. Daar bloeide Dragoste op en bleek geschikt te zijn voor adoptie.
Waar je wieg staat heeft invloed op de kansen in je leven, dat geldt zo niet alleen voor mensen maar ook voor honden als Dragoste. We weten niets van zijn voorgeschiedenis, zoals we ook niets weten van zijn ervaringen met mensen. Waren deze positief of niet, waren ze functioneel, vertrouwd hij ze, ziet hij ze als een veilige haven of juist als wezens waar je beter niet bij in de buurt kunt komen? Heeft er iemand van hem gehouden als pup of werd hij steeds maar weggejaagd of erger? Welke levenservaringen heeft hij al opgedaan in zijn die maanden dat hij op deze aardkloot rondloopt, en welke invloed hebben deze op zijn verdere leven?
Het feit dat Dragoste een jonge hond is geeft hem niet persé betere kansen in het leven
Het lijkt alsof er soms vergeten wordt hoe belangrijk het is dat een hond van jongs af aan goed gesocialiseerd wordt en wat de gevolgen (kunnen) zijn als dat níet gebeurt. De meest ideale situatie is die van een pup die leert dat er ook andere wezens op deze aarde leven en dat hij hier op sociale wijze mee kan omgaan. Hoe meer positieve ervaringen tijdens dit proces, hoe makkelijker hij met deze situatie kan omgaan.
Uiteraard hebben karakter en raseigenschappen ook invloed op zijn verdere ontwikkeling. De gemiddelde berghond zal gereserveerder reageren dan de gemiddelde golden retriever en een hond die van nature meer openstaat voor contact zal dit makkelijker doen dan een meer verlegen of gereserveerde hond.
Als Dragoste in deze periode enkel contact heeft gehad met andere honden en niet met mensen, kan dit invloed hebben op zijn latere relaties met mensen. En als hij wél contact met mensen heeft gehad, maar deze contacten waren negatief van aard, dan heeft dit ook invloed op hoe hij zijn relatie met (vreemde) mensen zal zien.
Ook wordt vaak vergeten dat veel zwerfhonden zijn opgegroeid met andere honden, en het daarom soms ook moeilijk vinden om helemaal alleen bij zijn adoptanten te wonen. Als ze daarbij in hun jonge jaren hebben geleerd dat contacten met mensen eng zijn, of dat mensen onbetrouwbaar zijn, of enkel functionele contacten met hen hebt, dan heb je feitelijk al een achterstand in je relatie met elkaar.
Als adoptant weet je dat allemaal niet en je vertrouwt er maar op dat het goed gaat komen. De vraag is of Dragoste ook dat vertrouwen erin heeft.
Nog voor Dragoste dus in die vrachtwagen zit, op weg naar Nederland, zou je je al over die vraag moeten buigen en een plan A, en plan B hebben. Het is natuurlijk geweldig als plan A uitkomt en je een fantastische en sociale hond in huis haalt maar het is even zo belangrijk om na te denken over plan B. Er is namelijk ook een kans dat Dragoste helemaal niet op jou, als zijn nieuwe baasje, zit te wachten.
Plan A en de voorbereidingen die getroffen moeten worden voordat Dragoste in zijn nieuwe mand ligt
Een goede stichting
Je hebt je voorwerk gedaan en bent in zee gegaan met een goede stichting die voldoet aan alle wettelijke eisen, maar waar je je ook goed bij voelt. Een stichting die zichzelf en zijn werkzaamheden serieus neemt geeft goede, duidelijke voorlichting aan zijn adoptanten.
- Er worden vragen gesteld over je gezinssamenstelling, je woonsituatie, hoe lang de hond alleen is en eventueel ook over je kennis van honden.
- Soms leggen stichtingen ook huisbezoeken af.
- De stichting legt je het belang uit van dubbel aanlijnen en veiligheidstuigjes, maar ook de gevolgen van de toch stressvolle reis en drukt je op het hart om vooral rustig aan te doen. Geef Dragoste en zijn medereisgenoten de tijd om te wennen aan deze nieuwe, spannende situatie.
- Een goede stichting wijst jou ook erop dat het niet zo vanzelfsprekend is dat Dragoste net zo blij is om jou te zien dan dat jij bent om hém te zien.
Luister naar de adviezen van deze mensen die ervaringen hebben met buitenlandse honden en volg hun adviezen op. Veel van de stichtingen maken ook appgroepen aan waar je je vragen kunt stellen, sommige maken zelfs instructievideo’s en meestal krijg je ook vooraf aan de adoptie nog een ruime hoeveelheid info per mail.
Vaak kun je ook bij de stichting in kwestie een veiligheidstuigje kopen of huren. Kan dat niet, haal er dan zelf 1 in huis.
Krijg je al deze informatie niet?
Bedank dan vriendelijk voor de eer, ook in adoptieland zijn er heel veel kwaliteitsverschillen tussen de verschillende stichtingen.
Realiseer je dus tot in het puntjes van je tenen dat er een grote kans is dat Dragoste helemaal niet op jou zit te wachten. Hij weet niet dat hem een beter leven staat te wachten, en dat jij inmiddels al zielsveel van hem houdt. Hij weet niet dat hij op weg is naar wandelgebieden, gevulde voerbakken en tientallen hondenspeeltjes. Alles wat hem nu overkomt is stressvol en eng, raar, gek en die stress blijft nog dagen na aankomst in zijn lijf. Soms ook wel weken en maanden.
Jij bent een vreemde voor Dragoste, in een vreemd land, met vreemde gewoontes. Het is niet zo dat hij meteen een band met jou heeft, je bent enkel de meest constante factor in een enge wereld. Dat is geen relatie, dat is een wankel houvast, vergeet dat niet! En als Dragoste daarbij ook nog eens niet echt heeft leren vertrouwen op mensen, dan kan het nog wel een hele kluif worden.
- Je zult de eerste weken de deuren op slot moet hebben en erop moet letten dat hij niet zomaar kan ontsnappen.
- Laat Dragoste enkel uit met een veiligheidsriem en een dubbele zekering, dus zowel aan tuig als aan een halsband. Bij voorkeur zelfs 2 riemen, bevestigd aan je eigen lijf als extra zekering.
- Zorg dat Dragoste een gps-tracker draagt, zodat hij te volgen is als hij toch zou ontsnappen. Dag en nacht ja, want ook uit je tuin kan hij ontsnappen.
Dragoste zal niet de eerste hond zijn die ontsnapt omdat je even de deur opendeed voor de pakjesbezorger, of een gat in het hek vindt, heel hoog blijkt te kunnen springen of razendsnel weet te graven. Dragoste zal niet de eerste hond zijn die in blinde paniek over de snelweg rent en aangereden wordt of erger…
Maak een goed plan A, voordat Dragoste je drempel over loopt, en ook een plan B.
Foto: buitenlandse hond met GPS-tracker
Regels voor de stichting die Dragoste naar Nederland haalt
Een stichting, zoals die van Dragoste, is een handelsonderneming en moet voldoen aan dezelfde regels als een handelaar. Een stichting moet bij de overheid een handelsregistratie aanvragen.
Ook moet een stichting bijhouden waar de dieren vandaan komen en waar ze geplaatst worden en deze gegevens moeten 3 jaar bewaard worden.
Dragoste moet gechipt zijn voordat hij de grens overgaat en deze chip moet geplaatst zijn voordat de rabiësenting gegeven wordt, anders is deze enting niet geldig. De rabiësenting moet dus al in Roemenië gegeven zijn, waardoor honden onder de 15 weken niet geplaatst kunnen worden omdat de enting pas vanaf 12 weken gegeven wordt en er daarna nog een wachttermijn van 21 dagen is voordat de 1e rabiësinenting geldig is.
Dieren die vanuit het buitenland eerst naar een handelaar of stichting in Nederland gaan en vanaf daar naar een eigenaar of adoptant in Nederland gaan, hebben geen individueel gezondheidscertificaat nodig. Er is wel een gezondheidscertificaat nodig voor de hele zending tot ze op het adres van de handelaar of stichting zijn aangekomen.
De stichting van Dragoste moet tevens een vergunning voor commercieel transport hebben aangevraagd en als het transport langer duurt dan 8 uur dan gelden er nog aanvullende regels, zoals een gecertificeerd voertuig en er moet voldaan worden aan inrichtingseisen van het vervoermiddel.
Op een plaats van bestemming dient het dier gedurende ten minste 48 uur voor een eventueel volgend vertrek te verblijven.
Dragoste moet in bezit zijn van een goedgekeurd EU-paspoort, dat bij overdracht meegegeven dient te worden aan de nieuwe eigenaar zodat deze de beschikking heeft over de gegevens die in het paspoort zijn opgenomen, zoals herkomst, chipnummer en vaccinaties.
Dragoste moet ook aangemeld zijn in het handelscontrolesysteem TRACES, dat de import en export van handel in dieren en dierlijke producten registreert, certificeert en monitort.
Dragostes reis gaat beginnen
De afstand tussen Roemenië en Nederland bedraagt hemelsbreed bijna 2000 kilometer. Zo’n 19 uur in een bench, in een vrachtauto, samen met een aantal andere honden die in Nederland hun geluk mogen beproeven.
Een stressvolle situatie. De honden kunnen meestal niet even uit de auto gehaald worden voor een plasje, dus vaak zitten de honden het hele transport in hun bench en stappen hier in Nederland voor het eerst uit de vrachtauto die hen vervoerd heeft.
Waar moet een stichting aan voldoen wanneer Dragoste in Nederland is aangekomen?
De houder van de hond is verantwoordelijk voor de dagelijkse verzorging. Onder een houder van een hond valt ook een tijdelijk opvangadres, zoals een adoptiegezin, of een gastgezin. Een houder is verplicht om het dier op zijn naam te registreren, ongeacht de periode dat het dier bij de houder is.
Binnen 2 weken na aankomst in Nederland moet Dragoste aangemeld worden bij een geregistreerde databank. Wordt Dragoste eerst opgevangen bij een opvangadres van de stichting, dan wordt dit door de overheid gezien als bedrijfsmatigheid en moet er door de stichting een UBN aangevraagd worden bij RVO.
Zowel stichtingen als hun opvangadressen moeten een beheerder hebben met een vakbekwaamheidsbewijs. Dit is een wettelijk verplicht bewijs voor iedereen die bedrijfsmatig honden houdt.
Daar sta je dan, te wachten op Dragoste
Had je je dit gerealiseerd?
Wist je dit? Eerlijk?
Had je ook een plan B, voor het geval Dragoste niet op jou stond te wachten? Voor het geval hij bang zou zijn?
Het is altijd goed om al een plan B te hebben, want niet alle adoptieverhalen zijn rozengeur en maneschijn. Helaas zijn er weinig van deze verhalen te vinden terwijl ze er wel zijn. Stichtingen plaatsen deze verhalen vaak niet en adoptanten schamen zich soms ook wel voor de mislukte adoptie. Er kunnen vele redenen zijn waarom een adoptie niet blijkt te lukken, maar het is wel belangrijk om daar voorafgaande aan de adoptie toch ook over na te denken.
De plaatsende stichting zou een rol moeten spelen in het verdere verloop van het adoptieproces, om ook sneller in te kunnen spelen op vragen of problemen die er liggen. Niet alle stichtingen leveren deze nazorg en soms voelen adoptanten zich in de steek gelaten als ze vragen hebben of de hond toch probleemgevend gedrag blijkt te hebben. Er zijn stichtingen die alle verantwoording enkel bij de adoptant leggen.
Merk je als adoptant dat je hond probleemgevend gedrag laat zien, of heb je vragen over je hond? Schroom dan niet om ook contact op te nemen met een erkende gedragstherapeut. Deze kan met je meedenken en je helpen waar nodig.
Plan C?
Al deze informatie is op internet te vinden. Je hoeft niet onwetend te zijn als je een buitenlandse hond aanschaft, de kennis ligt na een paar klikken met je muis voor handen. Het verhaal van Dragoste is fictief maar zou zomaar waarheid kunnen zijn, aangevuld met mijn jarenlange ervaring als gedragstherapeut en instructeur. In de jaren dat ik een hondenschool en gedragspraktijk had, heb ik vele buitenlandse adoptiehonden voorbij zien komen. Sterker nog, ik heb zelf een adoptiehondje uit Polen gehad.
Haar naam was Mika en er is van haar gehouden tot de dag waarop ze stierf. We weten niet hoe oud ze was of hoe haar leven er uit zag voordat ze bij ons binnenwandelde, maar haar leven bij ons is fijn en goed geweest. Mika was een beschadigd hondje maar met een zacht karakter en ze heeft haar leven in Nederland vorm kunnen geven op een goede manier.
In dit fictieve verhaal gaat het over een hond uit Roemenië, maar er had net zo goed Spanje, Griekenland, Polen of welk ander adoptieland dan ook kunnen staan. De omstandigheden waarin de honden leven zijn vergelijkbaar met elkaar, maar elk land heeft uiteraard zijn eigen geschiedenis en gewoonten als het aankomt op zijn zwerfdieren.
Ik ben absoluut geen ‘adoptiehonden-hater’, maar ik kan wel boos worden op mensen die zich niet voldoende verdiepen in de afkomst van hun hond. Die geen plan A en geen plan B hebben, laat staan een plan C.
Ik heb angstige hondjes op mijn lesveld gehad, totaal in shock over de maatschappij waarin ze terecht waren gekomen. Net als dat ik leuke, vrolijke spring-in-’t-veld honden voor mijn neus heb gehad. Sommige angstige honden zijn met veel geduld, liefde en voldoende hondenkennis kunnen uitbloeien tot lieve honden die een gelukkig leven leiden. Mijn eigen Mika was er daar 1 van, maar ik heb ook huilende adoptanten tegenover me gehad die afstand deden van hun hond omdat het écht niet meer ging.
Denk dus ook na over het feit dat je adoptie soms niet kan lukken, en ook hoe je hier mee omgaat. Houdt daarbij altijd als leidraad het welzijn van je adoptiehond voor ogen. Je hebt hem hiernaartoe gehaald omdat je hem een goed leven gunt, geef hem dat dan ook, ongeacht de soms moeilijke keuzes die je daarvoor moet maken.
Corona en honden als Dragoste
Ik maak me zorgen om de Dragostes van deze wereld, zeker in deze coronatijd. Mensen hebben tijd over en honden gaan als “zoete broodjes” over de toonbank. Om mij heen zie ik een explosie aan pupjes en jonge honden, veelal broodfok en buitenlandse adoptiehondjes. Ik vrees voor wat er over een paar maanden komen gaat, maar zie ook nu al regelmatig herplaatsingsoproepjes voorbijkomen van jonge honden die dan toch niet zo makkelijk blijken te zijn. Complexe rassen, weinig socialisatie, toch te overhaast besloten om voor een hond te gaan en dan niet meer weten wat je moet doen.
Ook maak ik me zorgen over de honden die weglopen en dan door hondenzoekteams weer gezocht moeten worden. Van de 10 honden die gezocht worden zijn er 7 honden die nog niet zo heel lang in Nederland zijn. Honden als Dragoste, die nog aan het bijkomen zijn van hun transport, die nog geen of nauwelijks binding hebben met hun eigenaar en zich op onbekend terrein bevinden.
Hondenzoekteams doen hun uiterste best om deze honden weer met hun eigenaar te herenigen, maar soms gaan er weken (!) overheen voordat een hond eindelijk ingevangen kan worden.
Weer een trauma erbij, weer herstellen van de shock, weer een negatieve ervaring om te verwerken.
Laatste adviezen en tips
- Geef je hond de kans om te wennen. De eerste twee weken zijn gereserveerd voor jou en je gezin, daarna kun je rustig aan bezoek ontvangen.
- Zorg dat je duidelijk bent voor Dragoste, zorg dus voor voorspelbaarheid.
- Ga nog geen lange wandeling met Dragoste maken, en laat hem altijd in een veiligheidstuigje uit. Ook in je tuin!
- Lijn je hond dubbel aan, dus zowel aan het veiligheidstuig als aan een goed passende halsband, zodat hij ook echt niet kan ontsnappen. Zeker in ieder geval één van de lijnen aan je lijf, bijvoorbeeld door een heupgordel te dragen.
- Het is ook mogelijk om een gps-tracker aan Dragostes halsband of tuig te bevestigen. Mocht hij toch, ondanks al je voorzorgsmaatregelen, ontsnappen dan kun je hem in ieder geval volgen en zo zijn precieze locatie traceren.
- Houdt de wandelingen, zeker in het begin, kort en voorspelbaar. Dit geeft Dragoste meer rust om zijn omgeving in zich op te nemen. Pas als hij zich zichtbaar ontspannen voelt in zijn bekende omgeving is er de mogelijkheid om dit gebied uit te breiden en/of wandelingen langer te maken.
- Ga niet wandelen op het drukst van de dag, maar ga wandelen als het wat stiller/rustiger is, of zoek gebieden uit waar je niet te veel mensen of honden tegen komt.
- Ondersteun je hond eventueel met (natuurlijke) middelen, waardoor hij mentaal wat minder stress heeft. Vraag eventueel aan je dierenarts of een dierenspeciaalzaak advies.
- Aai hem niet de hele tijd, maar geef hem de kans om op zijn eigen tempo contact te maken.
- Verwacht in het begin nog niets en geef je hond de tijd.
- Verwacht ook niet dat Dragoste al commando’s begrijpt.
- Vraag advies bij je stichting, ervaringsdeskundigen, hondentrainers en/of gedragstherapeuten als Dragoste gedrag laat zien waar je geen raad mee weet.
- Rust en stabiliteit in de eerste weken echt heel belangrijk. Leg geen druk op Dragoste, het heeft tijd nodig.
- Zorg dat je hond zich veilig voelt. Een slaapplek midden in de woonkamer is misschien minder handig als een slaapplek op een rustigere plek, bijvoorbeeld naast de bank. Te veel prikkels kunnen ook voor stress zorgen. Je hond moet kunnen slapen en rusten om al deze prikkels te verwerken en dat gaat makkelijker op een rustige plek dan op een plek die prikkelrijk is.
- Leg op die slaapplek een extra deken of laken dat je eventueel kunt gebruiken als geursample voor een zoekteam, in geval van weglopen…
We hopen dat het niet gebeurt, maar stel nou dat Dragoste ontsnapt…
Er zijn verschillende hondenzoekteams actief in Nederland. Deze zoekteams bestaan uit vrijwilligers die over het algemeen een ruime ervaring hebben opgedaan in de hondenzoekwereld. Deze zoekteams doen deze werkzaamheden meestal naast hun normale werkzaamheden.
Deze zoekteams beschikken vaak over eigen speurhonden en technische hulpmiddelen, of hebben contacten met andere organisaties die bereid zijn hulpmiddelen aan hen te lenen bij een vermissing.
Uit ervaring weten we dat de meeste vermiste honden minimaal 1 keer terugkeren naar de plek van vermissing. Ook weten we dat een hond, als hij dicht bij zijn huis vermist is geraakt, probeert terug te lopen naar huis. Het is daarom belangrijk dat in de eerste uren van een vermissing iemand op deze plek blijft, of eventueel toegang tot de tuin of woning mogelijk maakt.
Het zoekteam in kwestie gaat in de tussentijd hard aan de slag met het maken van een flyer, het posten van de vermissing op social media en het coördineren van de zichtmeldingen en de zoekactiviteiten. Als er een speurhond ingezet moet worden is de geursample belangrijk die eerder in het artikel benoemd werd.
Het is ook belangrijk dat de volgende instanties op de hoogte worden gebracht van de vermissing;
- Dierenambulance (0900-2648334)
- Amivedi (0900-2648334)
- De zoeksite van de dierenbescherming (www.mijndieriszoek.nl)
Is het nou echt alleen maar kommer en kwel?
Nee, natuurlijk niet! De meeste honden bloeien op, eenmaal gewend aan hun nieuwe situatie. Zolang ze maar de kans krijgen om op hun eigen tempo te groeien en hun weg te vinden in dit onbekende land met zijn eigenaardigheden.
Een aantal honden zullen echter altijd een beetje “anders” zijn, een rugzakje hebben, gevuld met hun eerdere ervaringen in dat andere land, waar ze geboren en getogen zijn.
Dat gold zo ook voor mijn eigen Mika. Ze is toch altijd een beetje kwetsbaarder geweest dan mijn andere honden. Ik heb altijd het vermoeden gehad dat Mika ooit iemands huisdier was, en dat er ooit van haar gehouden werd maar dat ze, om voor mij onbekende reden, op straat werd gezet en een leven als zwerfhond moest gaan leven. Toen ze mijn leven instapte was ze een kwetsbaar, bang en onzeker hondje. Snel onder de indruk van dingen en op haar hoede. Het duurde lang voordat dat laatste eruit was….eigenlijk is het er nooit uitgegaan, maar ze is er wel enorm in gegroeid.
Mika is mogen uitgroeien tot een vrolijke flapuit die lange wandelingen over de heide héérlijk vond, beste vriendinnen was met mijn aussie en een heerlijke kroeldoos voor álle kinderen in de buurt. Ik heb het altijd bijzonder gevonden hoe enorm gek ze was op kinderen. Zou ze, toen ze klein was, bij kinderen zijn opgegroeid? Ik zal het nooit weten.
Op latere leeftijd, toen ze begon te dementeren, kwamen haar angsten terug. Dat is ook het moment waarop we haar hebben laten inslapen, we wilden niet dat ze weer terug zou schieten in die emotie.
Ze is rustig en vredig ingeslapen en heeft bij ons een paar fijne jaren gehad.
Ik gun elke “Dragoste in deze wereld” een leven als mijn eigen Mika.
Daarom dan ook dit artikel, in de hoop dat mensen het lezen voordat ze besluiten dat er, ergens in het buitenland, een hond op ze wacht die ze in hun armen willen sluiten.
Gebruikte bronnen
- Stray Animal Foundation – Persbericht over Roemeense zwerfhonden
- Dierenhulp zonder Grenzen Internationaal
- NVWA – Regels voor stichtingen die honden of katten uit buitenland invoeren
- Trouw – Iedereen met een zwerver heeft geen hond uit de broodfok
- Tros Radar – Slechte ervaring met organisatie
- Dierenartsen praktijk Laakkwartier – Een hond adopteren uit het buitenland
- Kenniscentrum Argos – Een hond uit het buitenland
- Hondenopvang Allround – De aankomst van een hond uit het buitenland
- De Groene Os – Waar kun je tegenaan lopen als je een hond uit het buitenland adopteert?
- Doggo.nl – Honden uit het buitenland
- Verhuisdieren – Gedragsproblemen buitenlandse hond
- Persoonlijke ervaringen en ervaringen van TeamHond.
Credits
Wie is Judith Eberson? Judith heeft ruim 10 jaar een eigen hondenschool en gedragspraktijk gehad en heeft in die hoedanigheid ook verschillende artikelen geschreven over honden en hondengedrag, onder andere voor Doggo.nl.
