Aanhankelijke en actieve kwispelaar
Hij heeft een handzaam formaat, een goed humeur en een staartje dat altijd kwispelt. De energieke Engelse Cocker Spaniel is altijd in voor actie. Het liefst met zijn baas, want dit jachthondje wil graag samenwerken.
Vogelhonden
Ruim voor de elfde eeuw kwamen er vrij kleine honden voor die als taak hadden het wild op te stoten, zodat jachtvalken ingezet konden worden om het te verschalken. Waarschijnlijk zijn deze toenmalige ‘vogelhonden’ de voorlopers van de verschillende Spanielrassen. Waar de eerste Spaniels precies vandaan zijn gekomen, is verloren kennis. Er wordt verondersteld dat ze een Spaanse herkomst hebben en dat de naam Spaniel een verbastering is van Spioen, Spanjoel, Spanyel, Espanol.
Door de eeuwen heen vond een regionale selectie plaats, waardoor uiteindelijk de diverse Spanielrassen zijn ontstaan. De honden werkten samen met de jagers, die met een net of met roofvogels op veerwild joegen. De Spaniels spoorden het wild op, en als ze het gevonden hadden gingen ze er voor liggen, zodat de jagers het net over zowel de hond als de vogels heen konden trekken. Hier komt ook de term ‘leghond’ vandaan. Na de uitvinding van het jachtgeweer veranderde er iets in de werkzaamheden van de honden: de Spaniel moest na het schot het aangeschoten wild opzoeken en apporteren.
Foto’s: Gretha Penning / Engelse Cocker Spaniel Kennel Of Maywood
Houtsnip en fazant
De hond die later de Engelse Cocker Spaniel zou worden, werd voor de jacht op de houtsnip (woodcock) en de fazantenhaan (cockpheasant) gebruikt, vogels die zich het liefst ophouden in dicht struikgewas, een omgeving waarin een kleiner type Spaniel beter uit de voeten kon dan zijn grotere collega’s. Aan dit werk dankt de Engelse Cocker dan ook zijn naam, die voor het eerst in 1803 werd gebruikt.
Foto rechts bron: Retrievertraining.net
Uniform was het ras in die tijd nauwelijks, en van echte duidelijkheid was ook nog geen sprake. Als regel hanteerde men dat de Cocker een maximumgewicht van 11,5 kilo had. Was hij zwaarder, dan werd hij beschouwd als een Field Spaniel. Hierin kwam verandering toen de Britse Kennel Club in 1892 besloot beide honden als apart ras te erkennen, waardoor het lichaamsgewicht niet langer bepaalde of het nou om een Field Spaniel of om een Cocker Spaniel ging.
Het uiterlijk van de Cocker uit die tijd verschilde nogal met dat van de hedendaagse honden. Het vroegere type had een platter hoofd, een puntiger snuit en kortere oren, terwijl ook de bouw nogal afweek van de elegante types van tegenwoordig. Ook nu nog vindt men onder de werkende Cocker Spaniels sporadisch honden van dat oude type. Door de jaren heen is de Cocker Spaniel behoorlijk verfijnd. Hij hoefde niet meer te werken, maar werd opgenomen in het grote legioen van huis- en showhonden.
In de mode
De Engelse Cocker werd meer dan gemiddeld populair, zeker de rode exemplaren. De top van zijn roem lag in de jaren ’70. Zoals bij veel rassen die in de mode raken, kwam ook de Cocker Spaniel in de problemen. Aan zijn populariteit kwam een vrij abrupt einde toen een aantal eenkleurige Cockers onvoorspelbaar agressief gedrag ging vertonen, iets wat bekend kwam te staan als ‘Rode Cocker Syndroom’. Tegenwoordig zie je weer veel meer Cocker Spaniels, en is de agressie grotendeels verdwenen.
Goed humeur
Bijna iedere Cocker beschikt over een vrij constant goed humeur, wat hij duidelijk laat zien door zijn eeuwig wiebelende staart. Hij begroet zijn baas bij thuiskomst altijd, of die nu een week weg is geweest, of alleen maar even naar de bakker om de hoek. Het is dan ook geen hond voor mensen die de hele dag werken. Eenkennig is dit ras over het algemeen niet. Mits goed gesocialiseerd, staat de Cocker Spaniel met de meeste mensen en kinderen op goede voet. Vreemden worden vaak luid blaffend aangekondigd, maar als ze eenmaal binnen zijn hartelijk verwelkomd en uitgebreid besnuffeld. Een enkele keer komen er wel eens Cocker Spaniels voor die wat te terughoudend zijn.
De Cocker heeft een handzaam maatje, en dat maakt hem geschikt om in de stad of in een kleinere behuizing te wonen. Mits hem voldoende beweging wordt geboden, want het is een energiek typetje. Een wandeling is hem niet gauw te lang. Uren kan een Cocker door het kreupelhout rennen, zijn neus dicht op de grond om maar geen interessant geurtje te missen, en door slecht weer laat hij zich niet storen. In huis kan de Cocker soms wat doenerig overkomen, rustig naast het bankstel liggen afwachten is niet zijn stijl. Hij houdt van actie en is er als de kippen bij als hij vermoedt dat er iets leuks gaat gebeuren. Hij vindt het echter ook heerlijk om zich lekker tegen je aan te nestelen en zijn buik fijn te laten kriebelen.
Engelse Cocker in het kort
| Land van herkomst | Engeland |
| Vroegere taak | jachthond |
| FCI-rasgroep | groep 8 (Spaniels, Retrievers en Waterhonden) |
| Gemiddelde leeftijd | 12-14 jaar |
| Schofthoogte | 39 tot 41 centimeter, teven 38 tot 39 centimeter |
| Voorkomende ziekten | oogafwijkingen, nierfalen, epilepsie, heupdysplasie |
| Gebruiksmogelijkheden | gedrag & gehoorzaamheid, doggydance, jacht, behendigheid, flyball, speuren |
| Voorkomende gedragsproblemen | bezitsagressie, blaffen, jagen |
| Waaks | Waaks redelijk tot goed |
| Omgang kinderen | zeer slecht tot goed |
| Omgang honden | goed |
| Vachtverzorging | intensief |
| Bewegingsbehoefte | hoog |
Geen speelgoed
Een aantal Engelse Cockers kan het uitstekend met kinderen vinden, maar er zijn er ook heel wat die er weinig mee op hebben. Ze willen door de jonge spruiten beslist niet als speelgoed behandeld worden en een ruwe behandeling kan hem van streek maken. En dan zijn er twee mogelijkheden: of hij trekt zich terug, of hij corrigeert de kinderen voor hun onbehouwen gedrag. Toezicht door een volwassene blijft dan ook noodzakelijk. Een punt van aandacht zijn de Cockers die met bezitsdrang te kampen hebben. Deze honden zijn niet geschikt om met jonge kinderen samen te leven omdat ruzie om het bezit van een speelgoedje een reële mogelijkheid is, met alle eventuele gevolgen van dien.
Met andere honden gaat de Cocker uitstekend om, zowel de reuen als de teven zijn erg verdraagzaam waar het soortgenoten betreft. Waarom zou je vechten als je spelen kunt? Katten die tot de eigen groep behoren, hebben in het merendeel van de gevallen niets van het Cockertje te vrezen, maar buiten kunnen Cocker Spaniels notoire jagers zijn. Katten worden de boom ingejaagd, vogeltjes en klein wild gepassioneerd achtervolgd.
Kleurverschil
De meeste Cocker Spaniels hebben een zacht karakter. Ze zijn aanhankelijk, maar niet afhankelijk. Wel is het zo dat de eenkleurige honden over het algemeen een stuk pittiger van aard zijn dan hun bontgekleurde soortgenoten. Er komen, met name onder de reuen, ook wel eens wat dominante exemplaren voor, die het gezag van hun eigenaar regelmatig betwisten.
Opvoeding
Uiteraard begint ook bij dit ras een goede opvoeding met een gedegen socialisatie. Het opvoeden van een Cocker is niet zo’n enorme klus. De hond is intelligent en, misschien nog wel belangrijker, hij wil ook graag samenwerken met zijn baas. Soms worden Cockers als eigenwijs bestempeld, maar dat ligt dan meestal aan een gebrek aan opvoeding. Sommige mensen kunnen namelijk de droevige, soms intrieste blik van hun hond absoluut niet weerstaan, met gevolg dat het slimme Cockertje al snel zijn baas leert manipuleren. Standvastig blijven is het motto. Maar dan wel met een fluwelen handschoen, want van een harde aanpak kan de Cocker onzeker, angstig en zelfs agressief worden.
Het hierkomen dient er bij de Engelse Cocker Spaniel vanaf het begin terdege ingetraind te worden. Af en toe krijgt de jachtdrift bij deze honden de overhand. Dan hebben ze een spannend geurspoor gevonden en mag de baas blijven roepen tot ’ie een ons weegt. Ze komen heus wel weer terug: als het spoor doodloopt, of als ze hun prooi gevonden hebben. Per slot van rekening is het een jachthond en je kunt de hond wel uit de jacht halen, maar daarmee haal je de jacht nog niet uit de hond. Het lijkt er overigens op dat de meerkleurige Cockers nét iets meegaander en makkelijker te trainen zijn dan de eenkleuren.
Cocker Spaniels zijn geschikt voor allerlei sportieve activiteiten. Iedere vorm van jacht of apporteersport valt bij dit ras in de smaak. In de gedrag & gehoorzaamheid doen Cockers het uitstekend, ze zijn soms zo oplettend dat ze er gewoon bij lopen te dansen. En die staart blijft maar heen en weer gaan. Ook actieve sporten zoals behendigheid, flyball en breitensport doen ze met veel plezier en vol overgave. Helemaal het einde vindt de Cocker sporten waarbij hij zijn uitstekende reukorgaan kan gebruiken, zoals speuren, zoeken, sorteren en reddingshondenwerk.
Opmerkelijke uitspraken van Cocker-bazen
- ‘Hij is eindeloos vrolijk. Als ik zijn staart moet geloven, dan droomt hij zelfs vrolijk.’
- ‘Hij is het broertje van mijn dochter.’
- ‘Als ze een spoor ruikt, dan gaat het verstand op nul.’
- ‘Die smeltende blik als hij fout zit: hij komt er steeds weer mee weg.’
- ‘Ik zal er nooit meer eentje nemen bij kleine kinderen.’
Waterratten
Heel veel Cockers dol zijn op zwemmen. Het zijn echte waterratten die iedere gelegenheid tot een frisse duik benutten.
Verzorging
Voor mensen die niet van borstelen en frutselen houden, is de Cocker misschien niet zo geschikt. De lange vacht vraagt namelijk om de nodige verzorging en als dat niet regelmatig gebeurt, gaat het haar klitten. Goed doorborstelen en kammen voorkomt dit. Vooral achter de oren en bij de oorflappen, in de oksels, in de liezen en bij de bevedering aan de poten kunnen klitten ontstaan. Wordt zijn vacht verwaarloosd, dan kan de hond ten gevolge van vervilten te kampen krijgen met ernstige huidontstekingen.
Afhankelijk van de vachtdikte zal de Cocker Spaniel om hem in tip-top conditie te houden twee tot zes keer per jaar naar de trimmer moeten. Zorg dat haargroei in de gehoorgang wordt verwijderd en het haar aan de binnenkant van de oorflap kort gehouden wordt. Houd de oren zelf goed schoon. Ook de haren die tussen de voetzolen uit groeien, kunnen worden weggeknipt. Houd tevens de huidplooien aan de onderlip schoon, eventueel met een mild ontsmettingsmiddel. In die plooien blijven namelijk makkelijk voedselresten en speeksel hangen, waardoor zich bacteriën kunnen gaan ontwikkelen die lipplooiontsteking veroorzaken.
Informatieve links
Credits
Tekst: Jolien Schat, www.hondenscholen.com
Overname alleen toegestaan na uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de auteur.
Met dank aan Judith Lissenberg voor de redactie.
Foto’s: Gretha Penning / Engelse Cocker Spaniel Kennel Of Maywood
